Aby osiągnąć zrównoważoną przyszłość, potrzebujemy współpracy między różnymi podmiotami w społeczeństwie! Wiosną i latem 2023 r. partnerzy projektu We Make Transition! z regionu Tampere w Finlandii, zorganizowali dyskusje w grupach fokusowych na wybrane tematy dotyczące zrównoważonego rozwoju.
W każdej grupie fokusowej wykorzystano zestaw pytań związanych z rolą podmiotów społeczeństwa obywatelskiego i ich współpracą z władzami lokalnymi i decydentami. Dyskusja w grupach fokusowych jest dobrą metodą ułatwiania konstruktywnej dyskusji i uzyskania różnych poglądów na dany temat. W Tampere zorganizowano trzy grupy fokusowe:
1. Zrównoważona konsumpcja i styl życia
2. Bioróżnorodność
3. Zrównoważona praca i zatrudnienie
Wszystkie grupy fokusowe liczyły 12–17 uczestników, w tym przedstawicieli miast, lokalnych decydentów z różnych partii politycznych i różnych podmiotów zajmujących się zrównoważonym rozwojem, takich jak organizacje pozarządowe, spółdzielnie społeczne i stowarzyszenia.
Dyskusja na temat zrównoważonego stylu życia pokazała, że nasz obecny styl życia w dużej mierze opiera się na konsumpcji: „Jaki jest styl życia, który nie opiera się na konsumpcji?” Wiele działań oddolnych, takich jak ogrodnictwo miejskie oraz dzielenie się i ponowne wykorzystywanie materiałów, promuje zrównoważony styl życia. Rola planowania miejskiego i urbanistycznego we wspieraniu zrównoważonego stylu życia jest kluczowa: „Nie wystarczy samo dostarczanie ludziom informacji, ale równie ważne jest stworzenie środowiska miejskiego, które ułatwia podejmowanie zrównoważonych praktyk, takich jak transport publiczny, jazda na rowerze lub organizacja pchlich targów w codziennej praktyce.”
Dotyczy to także przestrzeni miejskich: „Czy przestrzenie miejskie mogą być wykorzystywane do celów innych niż związane z konsumpcją?” Miasto powinno być platformą umożliwiającą zrównoważone i spontaniczne działania. Miasto mogłoby także udostępnić przestrzenie, w których można by składować zużyte materiały, na przykład z rozebranych budynków, i udostępniać je bezpłatnie różnym podmiotom.
W dyskusji na temat różnorodności biologicznej podkreślono, że jest ona podstawą wszelkiego życia. Potrzebujemy zrozumienia, że cały czas jesteśmy częścią natury. Niszczenie środowiska można porównać do tego, jak tytoń i alkohol niszczą nasz własny organizm.
Urbanistyka kładzie zbyt duży nacisk na bezpośrednie korzyści ekonomiczne. Planiści urbanistyczni często zapominają, że ulubione miejsca i atrakcje przyrodnicze w mieście wpływają na dobre samopoczucie i samoregulację jego mieszkańców.
W planowaniu urbanistycznym należy w większym stopniu uwzględniać wartość obserwacji i informacji obywateli i podmiotów społeczeństwa obywatelskiego. W przeciwnym razie mieszkańcy mogą stać się zgorzkniali i bierni. Powinna istnieć możliwość ochrony obszarów bogatych w przyrodę, a jednocześnie doceniania różnorodności biologicznej także w środowisku zabudowanym. Te dwa obszary nie powinny ze sobą konkurować.
Organizacje społeczeństwa obywatelskiego mogą na wiele sposobów ubiegać się o wsparcie finansowe miasta w celu poprawy zrównoważonego rozwoju. Niektórzy aktorzy odgrywają ważną rolę w eliminowaniu obcych gatunków lub rozrzucaniu zrębków drzewnych na leśnych ścieżkach spacerowych. Jednak przeznaczanie niewielkich kwot na tego rodzaju prace jest biurokratyczne i zajmuje dużo czasu: „Czy można ułatwić dostęp do wsparcia finansowego, szczególnie w przypadku działań oddolnych, które są zgodne z celami miasta w zakresie zrównoważonego rozwoju i przynoszą mu korzyści?” Byłoby lepiej, gdyby podmioty społeczeństwa obywatelskiego mogły w bardziej bezpośredni sposób zaproponować miastu te środki i wdrożyć je w większym stopniu w ramach prawdziwej współpracy i pewnego rodzaju modelu partnerstwa”.
W dyskusji na temat zrównoważonej pracy i zatrudnienia podniesiono kwestię, że istnieje wielu aktorów społeczeństwa obywatelskiego, którzy organizują rehabilitację dla osób bezrobotnych. Aktorzy ci są bardzo cenni dla społeczeństwa, jednak nie są w stanie wspierać osób samotnych w dłuższej perspektywie, gdyż okres resocjalizacji trwa zwykle tylko 3 miesiące. Mówiono, że w wielu przypadkach osoby te będą potrzebowały wsparcia przez dłuższy okres.
Istnieje również wiele podmiotów, które tworzą zupełnie nowe miejsca pracy w zakresie zrównoważonego rozwoju, np.: w obrocie odpadami tekstylnymi. Należy uczynić pracę tych podmiotów bardziej widoczną.
